Pasen, pannenkoeken, verven, kippenvel en tot slot

Helaas moet ik dit verhaal toch echt beginnen met slecht nieuws, maar niet voordat ik iedereen weer bedankt heb voor alle leuke e-mailtjes, smsjes en de berichtjes die mensen hier op de site achterlaten. Super super super

Het slechte nieuws is dat het nu al bijna eind April is, wat betekent dat we over de helft zijn van onze stageperiode. Onverstelbaar en onbegrijpelijk, ik kan geen andere woorden bedenken om aan te geven hoe snel de tijd voorbij vliegt. Komt ook denk ik omdat de tijd hier een onbelangrijk begrip is, wat vandaag niet is komt morgen wel! Heerlijke gedachte toch?

Voor dit grote avontuur hebben mensen me zo vaak gewaarschuwd: Geniet ervan, want het is om voordat je het weet. Nu begrijp ik was wat die mensen bedoelen. Enne hoe het zit met het genieten…. ? Ik zal weer proberen een indruk te geven van de afgelopen 2 weken, dan mogen jullie zelf bepalen of ik hier geniet…….

Een groot deel van de afgelopen twee weken heeft in teken van Pasen gestaan. Dankzij de super ideeën van de 3 Belgische dames (die helaas alweer vertrokken zijn) zijn de kinderen helemaal in het thema van pasen gekomen. Zo hebben we samen met de kinderen paas takken gemaakt, eitjes gekleurd, kleurplaten met betrekking tot pasen gemaakt en we hebben met de kinderen eitjes leeg geblazen. Je leest het goed, eitjes leeg blazen. Er wordt met een naald een gaatje geprikt in het eitje en vervolgens moet je hem leegblazen. Je kunt dan de inhoud gebruiken voor bijvoorbeeld pannenkoeken te maken. Wel moet er dan nog een gek gevonden worden die voor ruim 50 kinderen pannenkoeken wil bakken op een kampvuurtje.

Met behulp van Kudus ( verantwoordelijk was voor het bewaren van de pannenkoeken) Bachisu (deed iedere keer het beslag in de pan) en Mazura (The olieman) heb ik binnen 2 uurtjes voor een heel weeshuis pannenkoeken gemaakt. Ze smaakten heerlijk al zeg ik het zelf, en de kinderen genoten!

Gaaf om te zeggen dat je voor een heel weeshuis pannenkoeken gebakken hebt.

Natuurlijk hoort er bij Pasen ook
een “kerkviering”. Zondags zijn we daarom met z’n allen de Damongo heuvels opgegaan om te genieten van het uitzicht en om de paasmis op grootte hoogte te houden. Gezellig met de 2 grote drums muziek gemaakt, afrikaanse liederen gezongen en stil gestaan bij alle kerkelijke activiteiten die bij Pasen horen. Daarna hebben de kinderen genoten van gekookte eieren, die ze zelf beschilderd hadden!

Inmiddels zijn we al een aardig eind op weg met op ons computerproject. De kinderen kunnen moeiteloos stukjes tekst typen, tekeningen maken, informatie op Wikepedia opzoeken enz. Komende week hebben we een “toets” voor de kinderen op het programma staan om te kijken hoe ver iedereen individueel is. Natuurlijk krijgen de kinderen ook iedere keer vrije tijd op de laptops. Bijna alle kinderen gaan tekenen, muziek maken of spelletjes spelen. Daarom was het voor ons des te mooier dat Sadia (toch wel een verlegen typetje) tijdens haar vrije tijd ijverig bezig was om een stukje tekst te typen. Ik vond het al zo raar dat ze vrije tijd besteedde aan typen en niet aan spelletjes, maar toen ik las wat ze aan het typen was kreeg ik werkelijk waar een koude rilling door heel mijn lichaam:

Hi Mike and Fiona we want to say thank you for all what you have done for us. God richly bless you all. Sadia.

Z´n klein gebaar, maar het voelt geweldig om zoveel waardering te krijgen.

Komende weken gaan we ons stap voor stap bezighouden om de 6 oudste kinderen hun opgedane kennis en vaardigheden over te laten brengen aan de iets jongere kinderen.

Afgelopen zaterdag hebben we ook een heus verf team geformeerd, met behulp van de oudste kinderen zijn we aan de slag gegaan om de vloer van de babykamer te verven. Dit met verf op oliebasis, omdat de hygiëne soms te wensen overliet.(vaak een vieze smerige vloer) Door de vloer met rode verfolie te schilderen geeft dit niet alleen een veel mooier aanzien, ook het schoonmaken gaat de door fijne, gladdere ondergrond en stuk beter. Volgens mij zaten Fiona en ik het meest onder verf van iedereen, maar goed met het schoonmaken kregen we ook weer volop hulp van de kinderen! Binnenkort gaan we de handjes en voetjes van de kinderen op de vloer zetten met verf, zodat het nog fraaier wordt dan het al is. We willen ook nog de meidenkamer onderhouden nemen, maar goed dat zal wel op de langere termijn plaatsvinden. (Het Afrikaans denken zit er al behoorlijk goed in he?)

Deze week is er ook een begin gemaakt om op het terrein van het weeshuis een nieuwe school te bouwen voor de jongste kinderen van het weeshuis, voor de kinderen die niveau tekort komen voor het reguliere onderwijs, en voor kinderen waarvan ouders geen geld hebben voor school! Dankzij onze geweldige sponsoren hebben we ook hieraan een mooi bedrag kunnen doneren. Abraham (eigenaar van het weeshuis) kreeg laatst een kleine tegenvaller te verwerken m.b.t. de bouw. Toen ik merkte dat er wat hem was, vroeg ik aan hem wat er was. Hij vertelde dat het allemaal toch wel duur was en dat de bouw hem soms stress opleverde, maar dat als hij zag hoe enthousiast Fiona en ik zijn, hoe we met de kinderen omgaan en hoe wij met onze dingen bezig zijn dat hij zich dan weer een stuk beter voelde en meer energie krijgt. Denk niet dat een groter compliment mogelijk is.

Een ander hoogtepunt van de punt is de band die ik inmiddels heb opgebouwd met Tahiru. Tahiru is een stille jongen van ongeveer 10 jaar, die zich naar vrijwilligers en andere kinderen toe vrij terug houdend opstelt en zich meer op de achtergrond profileert. Ik vind dit z’n interessante leuke jongen, dat ik met enig regelmaat geprobeerd heb om contact met hem te maken, wat vaak leidde tot geen resultaat! De laatste tijd ben ik echter met hele kleine stapjes vooruit gegaan, zoals oogcontact maken, praatje maken, maar vooral ook observeren hoe hij reageert op anderen. Nu hebben we inmiddels z’n band opgebouwd dat hij dagelijks, vrolijk op mij afgerend komt, mijn hand vastpakt en gewoon op een goede manier aanhankelijk naar mij is! Laatst zijn Tahiru en ik een hele middag samen bezig geweest, super dat je een kind op z’n individuele aandacht kunt geven terwijl we een maand geleden bijna geen contact en band hadden!

Afgelopen week zijn Ties en ik Chelsea-Liverpool (4-4) wezen kijken in een grote hal samen met 300 mensen uit Ghana op een televisie wat niet groter is dan een normele televisie. Iedereens in Ghana is Chelsea fan omdat Drogba (weliswaar uit Ivoorkust) en Essien (Ghanees) uit Afrika komen. Ik liet stiekem een paar ontvallen dat ik Liverpool een mooiere club vindt dan Chelsea, nou dat heb ik geweten (wel op een positieve manier overigs hoor)
Na een zinderde wedstrijd waren alle Ghanesen uitzinnig van vreugde, op straat leverde dat vrolijke taferelen op zoals je met het afgelopen EK ook met de turken zag!

Inmiddels zijn we ook weer verschillende keren wezen zwemmen met de zwemgroepen. De laatste keer zijn Hanneke en Maurits mee geweest, die deze week zijn aangekomen in Maurits. Ze blijven slechts drie weken, maar Maurits is nu al een held voor mij. (heeft voor mij 2 voetbal internationals meegenomen hoewel ik na afgelopen zondag vind ik voetbal ineens een stuk minder leuk:P) De kinderen blijven zo genieten van het zwemmen, blijft echt geweldig om te zien en om mee te maken. We hebben vaak de grootste lol in het zwembad, het volleyballen met de kinderen blijft een hoogtepunt. (Ik ben nu echt goed in volleyballen, beloofd wat op het E3 strand:P)

Ook heeft er een echte mannenavond plaatsgevonden. De vrouwen gingen typische vrouwen dingen doen, en dan heb ik het dit keer niet over roddelen en stadten maar over opmaken en tutten. Wij als mannen kunnen dan niet achterblijven, en wat zijn nu typische mannen dingen? Nee, bier drinken past niet in deze cultuur, dankzij de inspanningen van Ties konden we de kinderen blij maken met voetbalshirtjes, waar de kinderen zo blij mee waren!
Daarna hebben we een filmavond georganiseerd met als hoogtepunten Sherk en Mr. Bean. We hadden eigenlijk nog plannen om de meidenavond te gaan verstoren, maar uiteindelijk hebben we toch maar ons verstand gebruikt, en de meidenavond met rust gelaten!

Afgelopen Dinsdag zouden we met alle kinderen naar de Kintampo watervallen gaan, wat ongeveer 4 uur rijden is. We hadden overheerlijke spaghetti gemaakt voor alle kinderen, we hadden een bus geregeld voor alle kinderen en vrijwilligers, althans dat dachten we. We waren met ruim 60 personen, en tot onze grote verbazing kwam er een bus aanrijden met zitplaatsen voor maar 29 personen. Nog even geprobeerd om op een Afrikaanse manier te proppen, maar het zou totaal niet verantwoordelijk zijn. Helaas was er geen andere bus beschikbaar of tegen een absurde hoge prijs, dat we besloten hebben het tripje niet door te laten gaan. De kinderen zagen ook in dat het niet paste in de bus, dus met de teleurgestelde reacties viel het ook wel mee!

Daarop hebben we maar besloten om een middags een grote voetbalwedstrijd te organiseren, terwijl de jongens druk aan het voetballen waren (wat was ik bekaf, helaas ook nog verloren) traden de meiden op als professioneel cheerleader wat zorgde voor een heerlijk sfeertje langs de lijn. Toch nog een topmiddag gehad, des temeer omdat avonds de spaghetti heerlijk smaakte. Als alternatief gaan we met de kinderen barbecueën en feestmiddag/feestavond organiseren a.s. vrijdag. Dit in combinatie met de verjaardag van Marije (Hiep hiep hoera)

Koninginnacht en Koningendag staan binnenkort op het programma. Met alle vrijwilligers en stagiaires (van het weeshuis, maar ook van het ziekenhuis) hebben we het plan om een keer flink door te zakken met koningennacht, en tijdens koningendag een marktkraampje te formeren zodat we hier in Damongo toch nog een beetje oranje gevoel hebben. Leve de koningin hoera, hoera, hoera!

Zaterdag gaan we ook weer een bruiloft meemaken. Hassan (de driver) gaat trouwen, we zijn met de vrijwilligers druk op zoek naar een huwelijkscadeau. Waarschijnlijk gaat het een schaap worden, daar schijnen ze hier blijkbaar heel blij mee te zijn! Eerst hadden nog als optie om een varken te kopen, maar aangezien het een moslimhuwelijk is hebben we hier toch maar van afgezien!

Tot slot een leuke quiz vraag:
Stelling 1: Mike gaat naar een broodkraam, struikelt en het marktkraampje valt om
Stelling 2: Mike gaat naar een broodkraam, koopt een brood maar vergeet het brood mee naar huis te nemen
Stelling3: Mike gaat naar een broodkraam, en is vergeten wat hij moest kopen.

Onder de goede inzendingen wordt een mooi Ghanees souvenir verloot, over de uitslag kan niet worden gediscussieerd!

Tip, tap, top mijn zin en motivatie om dit stuk verder te schrijven is op………..S

Nee ff serieus, soms heb ik echt de gedachte om een boek te schrijven over de belevenissen, de cultuur, en over de vele mooie momenten en contacten die ik hier heb, maar goed dat zien we wel weer als ik terug ben!