I LOVE GHANA

I Love Africa

- Sorry dat het zo lang duurde, maar de internetverbinding is hier echt op zijn Ghanees - (wat ik daar mee bedoel komen jullie wel achter dit verslag:P:P)

Hallo iedereen, eindelijk mijn eerste verhalen en avonturen vanuit Damongo waar we 6 Februari zijn aangekomen.

Het weer is heerlijk hier, rond de 30© en de manier waarop de mensen hier leven bevalt me prima. Relax……………. Alles komt goed.

Het is nooit leuk om afscheid te nemen van mensen die je dierbaar zijn, maar eenmaal door de douane kon ik de knop goed omzetten. Aanvankelijk keek ik erg op tegen de lange vliegreis vanuit Frankfurt naar Accra, maar achteraf kan ik alleen maar zeggen dat deze uren snel voorbij gevlogen zijn (letterlijk en figuurlijk:)).

Het eten en drinken was tijdens de vlucht prima verzorgd en we hebben genoten van een biertje en een baileys.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Accra hadden we binnen 5 minuten onze bagage al en zijn we naar buiten gegaan waar tientallen mensen achter dranghekken stonden te schreeuwen en duwen om ons in een taxi te lokken. Zoiets is echt heel bijzonder om te zien. Gelukkig vonden we vrij snel de mensen die ons op kwamen halen, die klaar stonden met een bordje Mike en Fiona. Onze koffers werden eigenlijk meteen uit handen getrokken en naar een taxi gebracht.

Vervolgens zijn we met een taxi naar ons hotel gegaan waar we besloten hebben om toch maar 2 dagen in Accra te blijven.

De volgende morgen zijn we rond 8.00u opgestaan en zijn we gaan ontbijten. Daar hebben we een Nederlands stel ontmoet waar we samen mee gegeten hebben. Daarna zijn we Accra gaan verkennen, wat mij vooral opvalt is de grote armoede, de vele oude versleten taxi’s die zelfs voor het ankerspel niet goed genoeg zouden zijn, de vriendelijkheid van de mensen en het super drukke verkeer. Volgens mij hebben ze hier nog nooit van verkeersregels gehoord.

We hebben veel leuke dingen gedaan zoals over de markt lopen, lekker vers fruit eten en vooral veel indrukken opdoen. We zijn bij een mooi park geweest met vele fonteinen en beelden wat gebouwd is ter eerbetoon aan een president die schijnbaar overleden is. Vervolgens zijn we tickets wezen kopen voor de bus van Accra naar Tamele (kost maar liefst €11 voor een busreis van ongeveer 700kilometer).

Daarna hadden we het allebei warm en zijn we gaan zwemmen in de Atlantische oceaan waarbij de golven enorm groot waren. Nadat de zon helemaal in de zee verdwenen was, zijn we gaan eten in een restaurant wat vergelijkbaar is met restaurantje wat de familie flodder in America had. Echt gaaf om te zien.

Donderdag zijn we vroeg opgestaan om vanuit het STC-Station de bus te pakken van Accra naar Tamele. We moesten om 7.30u aanwezig zijn en dan zou de bus om 8.00u vertrekken. Rond 10.30u kwam de bus eindelijk aanzetten wat voor Ghanese begrippen nog best op tijd is. Deze bus werd helemaal vol geladen met bagage en andere spullen. In deze hectiek was ik mijn ticket kwijtgeraakt waardoor ik eigenlijk niet mee zou mogen. Wonder boven wonder heeft een hele aardige Ghanees mijn ticket gevonden en kon ik alsnog mee. Eindelijk op weg, althans dat dachten we. Na ongeveer 15minuten stopte de buschauffeur en stapte uit. Toen hij weer de bus inkwam sprak hij moeilijk te verstaan over problemen en rook. Niemand reageerde echt, dus we dachten dat het wel mee zou vallen. Tot onze grote verbazing reden we weer terug naar het STC-station omdat de bus toch kapot was. Weer een half uur wachten, maar goed je went eraan.

Eenmaal onderweg hebben we heel veel indrukwekkende dingen gezien zoals oude hutjes, mensen die verschillende producten op hun hoofd aanbieden enz. Na ongeveer 12-15uur reizen waren we eindelijk in Tamele aangekomen waar Abraham ons met zijn brommer begeleid heeft naar een hotel.

Vrijdags zijn we met de taxi naar het busstation in Tamele gegaan om daar vervolgens een paar uur te wachten op de bus naar Damongo. Dit vond ik wel lang duren, maar er is zoveel te zien en te beleven dat je eigenlijk niet in de gaten hebt dat je zo lang moet wachten. Rond 18.00u waren in Damongo. Eerst bij Abraham een kop thee gedronken en een rondleiding door zijn huis gekregen waar wij 5 maanden zullen verblijven. Het ziet er allemaal goed uit, maar eigenlijk wilde Fiona en ik niets liever dan naar het weeshuis gaan. Daar zijn we kort geweest en hebben eerste indrukken opgedaan die echt super waren.
Avonds heb ik mijn kamer ingeruimd, daarna zijn Fiona en ik nog een stuk wezen wandelen in het dorp. Wat opvalt is dat iedereen even vriendelijk is en ons wil leren kennen.
Vanaf vanmiddag gaat de stage echt beginnen. Ik heb er echt heel erg veel zin in. Ik ben hier pas 1 dag maar ik voel mezelf al thuis door de vriendelijkheid van de mensen hier. Ik heb een slaapkamer die groter is dan mijn slaapkamer thuis in Someren. Ik hoop alleen dat het hier niet z’n rotzooi wordt :P

\Als je graag een keer wilt bellen of smsen dan ben ik naast mijn gewone nummer te bereiken op dit nummer: 00233240060476. Als je belt kun je via www.goedkoopbellen.nl en een of andere code intoetst voor naar Ghana te bellen, dan kost het maar €0,13 per minuut ofzo.

Kijk ook eens keer op de site van Fiona: www.fionavandenbosch.waarbenjij.nu

Jullie horen snel weer van me, althans als er geen problemen zijn met de internetverbinding.
Greetz Mike

Hallo iedereen,
Ik ga gewoon door met mijn verslag, want internet is nog steeds down. Vandaag (Zaterdag 7Feb )zijn we bijna heel de dag bij de kinderen geweest en het was echt geweldig. De kinderen zijn zo lief en kunnen erg genieten van de aandacht die ze verdienen. In het begin was het een beetje wennen en keken de kinderen de spreekwoordelijke kat uit de boom, maar nadat eenmaal de eerste contacten gelegd waren was het niks anders meer dan Sister Fiona en Sir Mike. Vooral voetballen vinden ze erg geweldig, ik sta echt te kijken van het talent wat de kinderen hebben. Ik ga de meer technische voetballers scouten voor in de zaal bij Centraal, de harde werkers nooit opgeven en altijd doorgaan voetballers voor Someren8 en de perfecte topvoetballers voor Ajax want volgens mij zijn de resultaten niet echt om over naar huis te schrijven.

We beginnen ook steeds bekender te worden in het dorp Damongo, want iedere dag lopen we een half uur vanuit ons huis naar het weeshuis langs de vele hutjes, kraampjes en oude gebouwtjes. Iedereen vindt het geweldig om een praatje te maken met de Obruni’s en wij vinden het op onze beurt weer geweldig. Het blijft indrukwekkend om te zien hoe deze mensen leven en wat voor lol ze maken en hebben met elkaar.
We gaan met Maandag samen met Abraham om de tafel te zitten om onze plannen te bespreken en om een “rooster” te maken in hoeverre dat natuurlijk hier mogelijk is in Ghana.
Jullie horen van me,
Groeten en tot snel,
Mike Aarts -God Bless You-

Binnenkort meer verhalen over de kinderen en over de vele avonturen die we inmiddels alweer meegemaakt hebben.