Awooh (goedendag)

Hey luitjes,

Hier weer een nieuw verhaaltje vanuit Damongo, al zullen veel mensen nu carnaval aan het vieren zijn.

Deze week zijn we maar 5 dagen bij de kinderen geweest omdat we 2 dagen naar Mole National Park zijn geweest om te genieten van een vakantie.
We zijn ook begonnen om het een en ander voor school te doen, al zou je het niet zeggen als je de vorige verslagen op deze site terugleest:P

Afgelopen maandagochtend was rommelig verlopen, we kregen van iedereen verschillende taken om uit te voeren en de communicatie met de auntie’s (verzorgers van de kinderen) was niet echt duidelijk. De oudste aunties spreken niet of nauwelijks engels, waardoor het moeilijk communiceren met hem is en we daardoor niet goed weten wat we aan elkaar hebben. We hebben uitgevonden dat het hierbij helpt om de auntie’s die wel engels praten te laten fungeren als tolk, dit werkt redelijk. Om te voorkomen dat we ons gaan ergeren aan de onduidelijkheid omtrent onze taken in de ochtenden hebben we dit aangegeven bij Abraham die meteen een soort van vergadering heeft belegd met o.a. de leraressen van de jongste kinderen en “de baas” van de auntie’s.

We hebben duidelijke afspraken kunnen maken over wat onze taken zijn. Ook hebben we gesproken over het niveau van de lessen voor de jongste kinderen. Het is opgevallen dat de kinderen het ABC en van 0 tot 20 zo kunnen oplezen (door het vele herhalen), maar als je bijvoorbeeld vraagt om de ontbrekende letter bij c.t in te vullen om cat (Kat in het nederlands) te krijgen of terug te tellen van 20 naar 0 ipv 0 naar 20 dan weten ze het niet. Het niveau van de kinderen die de leeftijd hebben bereikt om naar de reguliere basisschool te gaan ligt erg laag. Het blijkt dat deze kinderen regelmatig te kort komen op school en volgens ons kan daar wat aangedaan worden door het de manier van lesgeven langzaam bij beetje te veranderen, meer interactie tussen de kinderen en de docent en door de kinderen meer te laten doen dan alleen maar rijtjes voorlezen. Tijdens de vergadering is ons gevraagd om regelmatig een les te observeren en met nieuwe ideeën te komen zodat het niveau van de lessen en op termijn het niveau van de kinderen omhoog gaat. Een zware maar wel een leuke en leerzame uitdaging. We hebben hiervoor al diverse (praktische) ideeën die we de komende tijd gaan uitwerken. De vergadering werkte voor iedereen verhelderend, ik vind het fijn om te merken dat we alle tijd en ruimte krijgen om dingen uit te proberen en dat er wordt geluisterd naar onze ideeën. We hebben een soort van lijstje gemaakt met dingen die we kunnen en willen verbeteren om de zelfstandigheid van de kinderen te vergroten, alleen moeten we hierbij wel beseffen dat we in Ghana zitten en dat alles veel tijd kost, dus we zullen keuzes moeten maken omdat we beter 1 of 2 dingen goed kunnen aanpakken dan 4 of 5 dingen half uitvoeren.

Het contact met de jongste kinderen ( 0 tot5 jaar) verloopt prima, ik ken inmiddels iedereen bij naam. De kinderen genieten van de persoonlijke aandacht en vinden het geweldig om activiteiten te doen waarbij de nadruk proberen te leggen om de kinderen op hun beurt te leren wachten of om samen te werken. Ik ben mezelf wat specifieker aan het richten op het contact met de wat oudere kinderen. Deze zijn overdag naar de reguliere school en zijn pas vaak vanaf 15.00u bij het weeshuis. De middagen gebruiken we om verschillende soorten activiteiten met hen te ondernemen zoals bijvoorbeeld sportieve, creatieve, of ontspannende activiteiten om zodoende een mogelijkheid te krijgen om een band met deze kinderen op te bouwen. Sommige kinderen staan hier erg open voor, terwijl anderen kinderen juist wat terug houdend zijn.

Ik vind het boeiend om uit te zoeken waar deze terughoudend vandaan komt ( de kinderen hebben tenslotte een vervelende geschiedenis achter de rug, want anders zaten ze niet in een weeshuis) en om te leren om daarop in te kunnen spelen. Wat daarbij helpt is het blijven slapen bij de kinderen, wat ik afgelopen maandag voor het eerst gedaan heb. Het is een hele belevenis om in dit geval bij de jongens te blijven slapen. We hebben tot ongeveer 23.00u verhalen gelezen en lol gemaakt met voornamelijk de oudste kinderen. Tussen 6.00u en 6.30u staan de kinderen alweer op, om zich te wassen, school spullen te pakken, eten klaar te maken en vervolgens moeten ze nog ongeveer 40minuten naar school lopen.

Ik ben ook naar Ghaneese kapper geweest en ik kan je zeggen dat het
een hele belevenis was. Je gaat daar in een hokje zitten met een kleine spiegel, je krijgt een of ander vies kleed om en de tondeuse maakt meer herrie dan een tractor, en er werd een stuk schuimrubber gepakt om de afgeknipte haren mee weg te vegen. Nadat ik in mijn beste engels had uitgelegd dat ik absoluut niet kaal geknipt wilde worden en dat de zijkanten iets korter moeten dan bovenop ging de Ghaneese kapper aan de slag met zijn tondeuse, terwijl Fiona en Hanneke de grootste lol hadden en foto’s aan het nemen waren. Nadat de kapper bijna 40 minuten met me bezig was geweest, gooide hij mijn gezicht vol met alcohol om te ontsmeten en gooide zowat een halve bus talkpoeder achter mijn t-shirt. Toen ik het eindresultaat zag, was ik eigenlijk nog eens niet zo ontevreden. Met een beetje gel erin, lijkt het wel ergens op. Maar goed voor 1 cedi (ong €0,58) kun je ook niet veel meer verwachten.

Wat me wel wat deed is toen ik besefte dat voor ieder biertje (gemiddeld €5) wat ik afgelopen vakantie op Kos dronk (en dat waren er nog wel wat:P) je hier 170 zakjes met daarin een halve liter water koopt.

Woensdag en Donderdag zijn we naar Mole National Park geweest. De woensdag hebben we gebruikt om lekker te luieren en te zonnen aan het zwembad en voor het eerst sinds weken frietjes kunnen eten. Het zwembad bevind zich helemaal op het hoogste punt van het park, als je naar beneden kijkt zie je een prachtig plaatje met allen maar natuur. Zelfs ik met mijn beperkt concentratievermogen kan hier uren naar kijken, moet je nagaan hoe mooi het is. Donderdagochtend om 7.00u zijn we onder begeleiding van een gids gewapend met pistool vertrokken op safari. We hebben een lange tocht gemaakt midden door de natuur en daarbij veel dieren gezien zoals verschillende soorten apen, herten, salamanders en roofvogels maar het absolute hoogpunt was toen we een olifant tegenkwamen. We hebben op slechts 30 meter van deze olifant gestaan. Echt heel erg mooi om te zien en te ervaren hoe deze beesten leven in de natuur. Vervolgens hebben we dondermiddag nog lekker aan het zwembad gelegen. Ik ben wel zo ontzettend verbrand maar goed, wie mooi wil zijn moet pijn lijden.

Zaterdag zijn we met alle kinderen naar Mole National Park geweest om te zwemmen. Nadat de voorbereidingen niet zo heel erg soepel liepen, kwam uiteindelijk alles toch nog goed en reden we aan met een grote bus die denk ik op geen 1 punt door de APK in Nederland zou komen naar Mole. Onderweg was het een groot feest, er werd volop gezongen onder begeleiding van 2 kinderen die op de drum spelen. Ik heb heel de weg een glimlach van oor tot oor gehad door het plezier wat de kinderen hebben, ik denk zelfs dat de voetballers van Ajax niet zo blij en enthousiast zijn als ze dit seizoen door Amsterdam rijden als ze de UEFA-Cup gewonnen hebben. (ik bedoel als je Volendam al met 2-1 kunt verslaan) Eenmaal aangekomen bij het zwembad hebben we de grote groep verdeeld in 4 kleinere groepen en hebben we gezwommen. Goed om te zien dat de meeste al redelijk tot goed kunnen zwemmen dankzij Carlijn en Ellen. Ik was wel helemaal bekaf na een paar uur met de kinderen gezwommen te hebben.

Ik moet ook nog wat kwijt over de Zondag, dit is voor mij de meest indrukwekkende dag tot nu toe, al is het voor mij moeilijk uit te leggen aan jullie waarom. Dit is echt een moment waar je bij had moeten zijn om het te kunnen ervaren. Rond de middag was er een groep van ongeveer 30 mensen na de kerkmis naar het weeshuis gekomen om mij, Fiona en Hanneke te bedanken voor onze steun aan het weeshuis en ze beloofden voor ons en voor onze omgeving te bidden. Er werd door de dominee een speech gehouden over geloven in elkaar, over elkaar helpen en dat we samen sterk staan en de wereld aankunnen. ik heb helemaal niks met de kerk, maar toch stond ik van top tot teen onder kippenvel en had tranen in mijn ogen door dit prachtige tafereel, door het gebaar, door de speech en door de gedachte achter het geheel. Het is niet uit te leggen, hoe het voelt om zoveel waardering en liefde te krijgen van een groep mensen die zelf in grote armoede leven, en toch een collecte houden om voor de kinderen brood en snoep te kopen als blijk van liefde en ondersteuning. Tot slot werden er nog liederen voor elkaar gezongen, waarna iedereen met een goed gevoel terug ging.

Iedereen veel plezier met carnaval en wees voorzichtig met drank!

Groetjes Mikey