Jaja, weer een nieuw berichtje vanuit Ghana

Hey Luitjes,
Akweeba vanuit Damongo. Ik wil jullie weer graag weer het een en ander vertellen over mijn avonturen in Ghana. Iedereen bedankt voor de leuke berichtjes, mails en smsjes (ben alleen nog maar bereikbaar op mijn simkaart uit Ghana ), echt super.

De laatste dagen is het middags zeer warm, het is hier zelfs tegen de 45 graden aan geweest. Als je veel water drinkt (4a5 liter per dag) en uit de zon blijft, dan is het goed vol te houden, je moet alleen rekening houden dat je niet te vermoeid raakt als je volle bak met de kinderen aan de slag bent.

Vorige week vrijdag hebben we een afscheidsfeestje gehad omdat Hanneke ons helaas heeft verlaten. Het feestje met de kinderen was echt heel gezellig, we hebben de week ervoor tijdens de creatieve lessen (die we minimaal 1x per week aan de kinderen aanbieden omdat het belangrijk is dat de kinderen zich op dit vlak ontwikkelen) kettingen en maskers gemaakt die de kinderen mochten gebruiken tijdens het afscheidsfeestje.

Er werd volop gedanst en verschillende spelletjes gedaan o.a. stoelendans. Als je tijdens z’n afscheidsfeestje plezier aan het maken bent, dan besef je dat er voor ons ook een tijd gaat komen dat wij van de kinderen afscheid moeten nemen. Een hele rare gedachte, en gelukkig duurt het nog een hele tijd, maar als je beseft dat het nu gewoon al Maart is en dat we nu al een maand van huis af zijn dan besef je echt dat de tijd omvliegt en dat je moet genieten van iedere seconde. Iets wat we trouwens echt wel doen hoor!

Het enige “probleem” waar we tegenaan zijn gelopen namelijk het contact met de auntie’s is inmiddels ook opgelost. Waar in het begin de communicatie moeizaam verliep, is dit nu veranderd. Door over te schakelen naar de basisvoorwaarden van communicatie, loopt het contact soepeler als voorheen. Ik heb zelfs een huwelijksaanzoek gehad van een van de auntie’s, maar helaas hoeven jullie op korte termijn nog geen uitnodiging voor een feestje te verwachten.

Verder is Abharam afgelopen maandag 34 jaar geworden, natuurlijk is dat ook een reden voor een feestje. We hadden “mooie” cadeaus gekocht voor Abraham namelijk een Ghana vlag, Ghana Sokken en bier. Er was cake gebakken voor de kinderen (mijn idee om space-cake te maken, werd meteen van tafel geveegd:P) en de kinderen werden getrakteerd op lekker eten.

Hier in Ghana hebben ze nogal wat tradities m.b.t. een verjaardag, een daarvan is dat je helemaal onder talkpoeder gegooid wordt. Ben ik blij dat ik pas 19 augustus jarig ben. Gelukkig viert Fiona wel haar verjaardag hier.......:P

Waar we ons volop mee bezig aan het houden zijn, is het aanpassen van de lessen voor de jongste kinderen. In samenspraak met Marije (afgelopen week aangekomen en blijft ook voor 5 maanden) zijn we een jaarplan aan het schrijven voor de teachers, en gaan we een apart klasje starten voor de kinderen die momenteel niveau tekort komen voor de basisschool. Deze kinderen zijn van school afgehaald en krijgen nu ook op het weeshuis les. Geweldig om daar over te kunnen brainstormen, de kleinste veranderingen kunnen al effect hebben al moet jezelf steeds als doel blijven stellen om er structuur in te krijgen, niet dat als we straks weg zijn dat het stopt. Ook gaan we volgende week starten met ons computerproject, we hebben 3 speciale laptops kunnen aanschaffen dankzij onze sponsoren en na volop gebrainstormd te hebben over de manier waarop we ze gaan introduceren is het nu eindelijk zo ver. Ben super benieuwd.

Misschien klinkt het soms allemaal wel heel makkelijk wat we hier allemaal aan het doen zijn, ik bedoel een potje voetballen met kinderen, een spelletje spelen en af toe wat knutselen dat kan iedereen, maar je moet zo rekening houden de achtergrond, het karakter en de situatie van ieder kind, dat je voortdurend bezig bent met analyseren wat er gebeurt en hoe kinderen reageren op ons en op elkaar. Best moeilijk af en toe nog, maar wel leerzaam. Ik merk ook dat je steeds meer individueel contact krijgt met de kinderen en dat ze ons vertrouwen, steeds meer vertellen over zichzelf, maar dat ze ook vragen over bijvoorbeeld Nederland en over mijn familie. Je begint ook steeds meer te weten te komen over de achtergronden van de kinderen, er zitten echt hartverscheurende verhalen bij. Ik zal niet in details treden, maar van het begrip mensenrechten hebben ze hier niet gehoord.

Ik denk regelmatig aan die reclame op televisie van een creditkaart, dat sommige dingen onbetaalbaar zijn, nou je krijgt van deze kinderen zoveel dankbaarheid en waardering terug dat dit echt onbetaalbaar is. Ik voel mezelf echt een bevoorrecht mens dat ik mag bijdragen aan de ontwikkeling van deze kinderen.

Wat grappig om te vermelden is dat als Fiona en ik ergens naar toe onderweg zijn, dat we steeds vaker een lift aangeboden krijgen door vriendelijke Ghanezen met een motor. Heerlijk om zonder helm achterop op een motor te zitten en hobbel de bobbel scheurend door de Afrikaanse zandwegen.

Momenteel is heel Ghana in de ban van de strijd om de Afrika cup. Het nationale voetbalteam van Ghana staat in de finale!! Ze zijn met 2 gelijkspelen en 1 overwinning doorgekomen naar de halve finale. Deze halve finale was een zinderende wedstrijd tegen Senegal die uiteindelijk door penalty’s beslist werd in het voordeel van Ghana ( 7-6 )
Tijdens de wedstrijden is het erg rustig op straat, behalve op plekken waar men met meer dan 25 man op een kleine televisie de wedstrijd zit te kijken. Ik dacht dat ik redelijk fanatiek was m.b.t. voetbal, maar hier in Ghana gaat het nationale gevoel boven alles. Fiona en ik hebben de wedstrijd gekeken samen met de kinderen, na de beslissende penalty ging iedereen compleet uit zijn dak. Zou ik dan na 5 jaar uiteindelijk toch een kampioenschap van dichtbij meemaken? Zondag is de finale tegen Kongo.

Verder heeft deze week in het teken van Independence day gestaan, die op 6 Maart plaats heeft gevonden. Het is hier een traditie dat alle kinderen van de scholen door het dorp marcheren op muziek van de fanfare. Er wordt weken lang geoefend op de scholen, en het resultaat mag er ook echt zijn. Ongelooflijk knap hoe de kinderen dit uitvoeren en geweldig om meer dan duizend kinderen marcherend voorbij te zien komen. Het was een hele drukke dag, waarbij ik ontzettend vies ben geworden door de combinatie zweet, wind en zand (en ja, ik moet mijn kleren nog steeds met de hand wassen)

Nu bedenk ik me ineens waarom er hier nog geen wasmachine aangekomen is ondanks mijn eerdere oproep, want ik heb het adres nog niet op mijn site vermeld waar de wasmachine en andere brieven en kaarten naar toegestuurd kunnen worden.

Bij deze:
Redemption Childrens home
P.O. Box DM4, Damongo
N/R Ghana, West-Africa

Ik kan echt nog wel 20 pagina´s typen over het leventje hier, maar helaas is mijn concentratie op en zullen jullie weer 1a2 weken moeten wachten op nieuwe verhalen.

Groeten Mike

Ps. Ik wil mijn vrienden via deze manier ontzettend veel plezier wensen tijdens hun wintersportvakantie, take care! De 1e die wat breekt, is mijn een biertje verschuldigd als ik terug ben. Deal?